About me: Het jaar 2017

Dit is een blog over een onderwerp wat jullie misschien niet zo verwachten van mij. Het gaat eens een keer niet over natuurlijke haarverzorging (Misschien wel een beetje). Het gaat namelijk over mijn leerproces van het afgelopen jaar. 

Misschien wist je het al of had je het ergens gelezen, maar sinds 5 maanden zit ik thuis vanwege een burnout. Ik heb het ook niet aan de grote klok gehangen, ik wil anderen namelijk niet opzadelen met mijn problemen. Maar misschien is dat juist het probleem van deze maatschappij? Het gevoel dat je je altijd maar beter voor moet doen dan dat je je werkelijk voelt? Dat het negatieve in je leven niet gedeeld mag worden omdat je je dan bezwaard hoort te voelen? Of de drang om je te schikken naar wat anderen misschien van je verwachten of waarvan je zelf denkt wat er van je verwacht word?
Afijn het kan zijn dat jij je daar totaal niet in herkent, maar wat ik wel ervaar de afgelopen tijd, is dat veel mensen hier tegenaan lopen.
Ik schrijf deze blog om jullie wat inzicht te geven over mij, de persoon achter de foto’s. Om te laten zien wat er het afgelopen jaar allemaal in mijn hoofd om is gegaan. En om je te motiveren om lekker jezelf te blijven in deze, soms wat drukkende, maatschappij. Misschien is deze blog niet voor jou, misschien ben jij al totaal jezelf en lukt dat je ook goed! Misschien maakt het jou niet uit wat anderen van je denken of wat ze misschien over je zullen zeggen omdat je iets anders doet dan wat ze van je verwachten. Lees dan niet verder. De volgende keer zal ik waarschijnlijk wel weer een blog schrijven over natuurlijke haarverzorging.

Vorig jaar December begon ik met deze blog. Als je terug gaat in de zoekbalk naar het begin van deze blog, kan je zien dat mijn tweede blog een stuk is over danscoaching. Een vriendin van mij, Marielle, was toentertijd bezig met een opleiding tot danscoaching. Om haarzelf te trainen in het coachen van andere mensen door middel van dans, had zij wat ‘proefpersonen’ of mensen nodig die gratis bij haar een sessie wilden doen. Uit deze coaching kwam voort dat ik toentertijd al het gevoel had dat ik onderdrukt werd door de maatschappij. Dat ik mij moest voegen in een bepaald hokje, moest voldoen aan een bepaald beeld en dat ik een soort van ‘geleefd’ werd. Ik had niet het gevoel dat ik mijzelf kon zijn. Want wat wilde ik eigenlijk?

Ik gebruikte toentertijd al 4 maanden geen reguliere shampoo en conditioner meer voor mijn haar. Ik waste mijn haar met een natuurlijke haarzeep en wisselde dit af met Ziziphus Spina Christi. Maar ik schaamde mij ervoor. Ik durfde er niet voor uit te komen. Waarom? Omdat het onderwerp een taboe is in de huidige maatschappij. 
Van binnen brandde er een enorme enthousiasme over dit onderwerp. Ik had zoveel gelezen over no-shampoo, de verschillende haartesten die je kan doen, wat voor soort verschillende methodes er zijn. Er ging een wereld voor mij open en ik wilde mijn kennis delen met andere mensen. Ik wilde het van de daken af schreeuwen! Ik wist dat dit mijn passie was! Maar ik durfde er niet voor uit te komen.
Als je zegt dat je je haren niet wast met shampoo maar met een alternatief natuurlijk product, kunnen mensen je aankijken alsof je vies bent. Mensen kijken dan meteen met een onderzoekende blik naar je haar. Als je haar op dat moment een keer niet goed zit, of je bent bezig met je wasbeurten uit te rekken en daardoor is je haar wat vetter, geloven mensen je meteen niet meer dan deze natuurlijke methode veel beter is voor je haar. Dit heb ik zelf ook verschillende keren meegemaakt. ‘Ga toch je haar wassen’, of ‘Ik vind niet dat je haar er nu mooi uit ziet’. Dit alles had natuurlijk invloed op mij en ik voelde mij daardoor onderdrukt.
Ik durfde niet te starten met een blog. Ik durfde het idee van een blog niet eens te opperen aan mijn vriend. Want wat zullen mensen wel niet van me denken? Waarom zouden mensen mijn verhalen of kennis over dit onderwerp willen lezen?
Hetzelfde gold toen ik het idee kreeg om een Facebook pagina te starten die gekoppeld was aan mijn blog. Ik was daarover ook enorm onzeker. Ik wilde mij niet opdringen aan mensen, en ik wilde al helemaal niet dat zij dachten dat ik mijzelf heel wat vond.
Maar na de danscoaching van Marielle ben ik vorig jaar toch begonnen met de blog. Ik heb ervoor gekozen om te doen wat ik wilde! Om datgene te doen waar ik een enorme passie voor had en die passie wilde ik delen met anderen.


Gaandeweg groeide mijn enthousiasme voor deze blog enorm! Ik wilde dat iedereen erover hoorde en ik droomde groot. Terwijl het me tegelijkertijd ook enorm beangstigde. Ik volgde andere bloggers die ook heel enthousiast waren en bijna elke dag wel iets postte of deelde. Ik dacht dat ik dat ook moest doen om meer bekendheid te krijgen over het wassen met natuurlijke producten. Ik wilde niet zelf meer bekendheid maar ik wilde een statement maken. Ik wilde de Nederlanders wakker schudden en ze laten begrijpen dat je geen volume in je haar krijgt door volume shampoo. En dat je roos of jeuk niet weg zal gaan met een anti roos shampoo. Dat het probleem voort kwam doordat je shampoo gebruikte! En misschien had je wel helemaal geen roos, maar waren het droge huidschilfers omdat je hoofdhuid uitgedroogd was door de sulfaten in je huidige shampoo. Ik wilde dat het huidige beeld van de maatschappij: ‘Was je haar elke dag of om de dag met shampoo’ doorbroken werd. Hoezo is het vies als je je haren niet met shampoo wast? We zijn de afgelopen jaren zo geïndoctrineerd.
Reguliere shampoo reinigt je haar en hoofdhuid zo sterk, dat alle natuurlijke oliën weggehaald worden. Wist je dat het reinigende ingrediënt wat je haar stript van al zijn natuurlijke oliën een aardolie product is? Ik was zelf helemaal verbaasd toen ik dat hoorde. Wat doen wij ons zelf aan?
Je haar en hoofdhuid hebben hun natuurlijke oliën nodig om zich te beschermen tegen invloeden van buitenaf. Doordat deze oliën elke keer weer weggehaald worden gaat je hoofdhuid alleen nog maar meer talg aanmaken, of de hoofdhuid droogt uit. Vervolgens krijg je; OF erg snel vet haar, OF een droge jeukende hoofdhuid met eventueel schilfers. Shampoo zorgt er ook voor dat je haar futloos word omdat alle natuurlijke oliën weg zijn. Vervolgens verkopen de fabrikanten ons weer allemaal verschillende soorten gel, mousse, haarlak of leave-in. Maar het voelt niet natuurlijk om dit in je haar te hebben, dus wat doe je? Je wast je haar weer om die troep eruit te spoelen. En zo zitten we in een vicieuze cirkel.

We streven allemaal naar een mooie coupe haar en sommigen hebben er meer voor over dan anderen. Het haar op ons hoofd is ook datgene wat opvalt, wat ons definieert. We vinden ons haar belangrijk, de één meer dan de ander. We willen het met zorg behandelen, maar ondertussen smeren we wel allemaal van die troep in ons haar! Het glanzende haar wat je beloofd wordt in reclames is nep! Hebben jullie al eens die Engelse documentaire over haar gezien? Daarin word onthult hoe de reclame voor shampoo en haarproducten word gemaakt. 
Hier is een artikel over de documentaire met een paar kleine filmpjes. En in dit filmpje legt een producer van een bepaald soort shampoo reclame uit wat voor trics hij gebruikt. 
Om een reclame voor shampoo te maken hebben de producers een aantal hulpmiddelen:

  1. De haren worden eerst gestyled met een stijltang. Het haar moet namelijk heel erg glad zijn.
  2. Het model krijgt hairextentions in haar haren.
  3. Er worden speciale lampen gebruikt.
  4. En er staat zelfs een medewerker met een groen pak achter haar met een groene stok om het haar op een bepaalde manier te laten bewegen! 
De situatie die daar gecreeërd word krijg je niet in je eigen leven. Die modellen hebben niet eens dat haar van zichzelf, laat staan als ze gewoon naar buiten lopen en in het buitenlicht staan. En al helemaal niet in Nederland want hier regent en waait het bijna altijd.
We worden allemaal zo enorm voorgelogen in deze maatschappij.
 

 

 


Je voelt waarschijnlijk wel het enthousiasme wat ik heb over dit onderwerp. Doordat ik zo fanatiek was, en ik iedereen graag wilde helpen in zijn/haar zoektocht naar natuurlijk mooi haar, was ik veelvuldig aanwezig op Facebook en Instagram. 

Dit alles werd uiteindelijk ook een verslaving. Ik legde mezelf op dat ik elke dag of om de dag iets moest posten, om maar zoveel mogelijk mensen te bereiken. Ik moest van mezelf innovatief en interessant zijn. Ik moest ook van mezelf elke week een nieuwe blog schrijven en posten. En dat allemaal naast mijn baan van 32 uur, het sporten wat ik graag doe, mijn vriendinnen, mijn vriend, onze katten en ons huishouden. Owja nu vergeet ik ook nog mijn familie.
Doordat ik mezelf steeds meer dingen oplegde en wilde passen in een hokje waarvan de maatschappij wil dat jij daar in past, raakt ik uitgeput. Oververmoeid was ik. En in eerste instantie had ik dit niet eens door. 
Want ik leefde toch goed? En iedereen heeft het toch druk?
Maar niet dus!! De rust die ik op vakanties wel had, kon ik thuis niet creëren. Ik stelde zoveel eisen aan mezelf dat ik onbewust mezelf uitputte. Ik wilde overal perfect in zijn. Perfectionisme, het zit in mijn karakter en het is datgene waar ik nu nog steeds tegenaan loop. De huidige maatschappij helpt daar niet bij.

Mijn Facebook verslaving heb ik inmiddels beter onder controle. Ik kan het al beter accepteren als ik niet meer meteen reageer op vragen of opmerkingen. Ook voel ik geen drang meer om elke dag iets te posten.
Misschien was het je opgevallen dat ik iets minder online ben. Misschien was het je ook niet opgevallen omdat jij minder gefocust bent op social media of het internet. Ik heb nu voor mezelf besloten dat ik iets online zet wanneer ik inspiratie krijg of een interessant onderwerp in mijn hoofd heb. Want zo was  toch hoe ik in eerste instantie mijn blog voor me zag? De blog was toch voor mijzelf? Om mijn kennis op te schrijven en daarmee eventueel anderen te helpen die dit ook aan wilden gaan?

Het willen voldoen aan een bepaald beeld van de maatschappij kan ik nu langzaam aan loslaten. Ik ben zoals ik ben. Mijn haar zit echt niet elke dag perfect in de krul (ik hoop niet dat je dat dacht). Ik heb namelijk ook een flink aantal dagen dat mijn haar niet goed zit, of vet is. Ik draag bijna nooit make up en ik heb zelfs een hele tijd erg last gehad van acne door de anticonceptie pil. Sinds een aantal maanden ben ik gestopt met de pil en is mijn acne weer opgeklaard. Ik heb tijdens de overgangsfase verschillende natuurlijke voedingssupplementen gebruikt en ik begon langzaam aan mijn lichaam weer te voelen. Dat was ook echt bizar, want ik slikte de pil al sinds mijn 14 of 15e. (Misschien komt daar nog een blog over. Als het je interesseert laat het me dan even weten).
Wel ben ik een echt meisje meisje. Ik vind het leuk om er leuk uit te zien. Lippenstift vind ik speciaal en ik voel me helemaal top als mij haar goed zit. 
Langzaam aan begin ik nu te accepteren dat ik ben zoals ik ben. 
Het leven bestaat uit negatieve dingen en uit positieve dingen. Ook al hebben we vanuit ons oergevoel altijd de neiging om ons te focussen op de positieve dingen in het leven. Toch bestaan de negatieve dingen ook. Iedereen maakt negatieve dingen mee in het leven en twijfelt wel eens aan zichzelf. Iedereen heeft wel eens geen zin om zijn haar leuk te doen, of heeft een baaldag. Maar het is belangrijk dat je je niet laat beïnvloeden door de minder goede dagen. Besef dat je meer bent dan die negatieve gedachten, gevoelens of gebeurtenissen in je leven. Probeer de negatieve gebeurtenissen, gedachten of gevoelens te accepteren, en kijk om je heen wat je wel kan doen.
Het leven is soms moeilijk en ik leer nu op dit moment mijzelf goed kennen. Ik kan nu ook wel zeggen dat deze burnout echt een fantastische wake up call is.

Mijn motto is nu: Wees lekker jezelf! Doe waar jij behoefte of zin in hebt. Laat je niet beïnvloeden door wat anderen van je willen of van je verwachten. EN doe dat ook lekker met jou haarverzorging!
EN nog 1 tip! Doe elke dag minimaal 1 ding waar jij erg blij van wordt! Al is het een heerlijk kopje koffie of thee, of een lekker stukje chocolade.

 

2 antwoorden op “About me: Het jaar 2017”

  1. Echt Super fijn om je blog te lezen, ik ben er nog lang niet door! Ik zit ook in een burn-out sinds december. Ben op je blog terecht gekomen omdat ik me al een paar jaar in het zero waste leven verdiep. Echter heb ik lang, fijn en veel haar. Ik heb al heel wat dingen geprobeerd, maar helaas nog niet gevonden wat het nodig heeft. Wassen met natrium bicarbonaat met een naspoeling van frambozenazijn, dan is kokosolie (jeetje dat was voos!), en heel veel verschillende shampoobars. Maar mijn haar is kapot, breekt contant, voelt futloos en knoopt heel erg. Ik moet het wel al een stuk minder wassen dan toen ik het met shampoo waste met parabenen etc. Ik was toen nog echt niet op de hoogte.. En moest mijn haar toen elke dag wassen. Super ongezond. Ik ben helaas van België anders stond ik al eens rapper aan de deur want je lijkt me echt interessant. Benieuwd om je blog uit te pluizen en nieuwe dingen te testen. Hopelijk zit er ook iets tussen dat voor mij van toepassing is want wel een heel ander haartype natuurlijk. Alvast bedankt voor energie die je in je mooie blog steekt. Groetjes, L.

    1. He Lynn, heb je je haar geverfd? Want dat klinkt zo, zoals jij het omschrijft.
      Dan heeft je haar proteïne nodig. Kijk eens bij mijn blog over gehydrolyseerde proteïne.

      Groetjes Rachel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *